วาณิช จรุงกิจอนันต์  เกิดเมื่อวันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ.2491 เป็นลูกไทยเชื้อสายจีนชาวอำเภอบางปลาม้า จังหวัสุพรรณบุรี เดิมครอบครัวอยู่ที่ตลาดบัวหวั่น อำเภอสองพี่น้อง ใกล้วัดไผ่โรงวัว เมื่อพ่อค้าขายข้าวเปลือกกิจการไม่ดี จึงย้ายครอบครัวมาตั้งรกรากที่ตลาดบ้านสุด เปิดร้านตัดเสื้อผ้า และยึดอาชีพค้าขายต่อได้ แม่ทำขนมขายโดยมี วาณิชและพี่ชายช่วยโม่แป้ง
      การศึกษาจบชั้นมัธยมต้นจากโรงเรียนบางปลาม้าสูงสุมารผดุงวิทย์ อำเภอบางปลาม้า และมาเรียนช่างศิลป์ที่กรุงเทพฯ จบช่าง

ศิลป์แล้วมาเรียนแผนกภาพพิมพ์ มหาวิทยาศิลปากร จบปีพ.ศ.2515 หลังจากนั้นไปเรียนต่อปริญญาโทที่มหาวิทยาลัย แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา

   วานิชเริ่มเขียนกลอนตั้งแต่อยู่โรงเรียนมัธยม โดยที่มีเพื่อนที่ชอบเขียนกลอนเหมือนกันเขียนกลอนโต้ตอบกันบนกระดานดำ เมื่อเข้าเรียนช่างศิลป์ก็เขียน จนมาอยู่มหาวิทยาลัย นอกจากงานเขียนวาณิชยังชอบงานเขียนหนังสือ โดยเข้าร่วมงานกับนิลวรรณ ปิ่นทอง บรรณาธิการนิตยสารสตรีสาร เป็นการทำงานนอกเวลาในช่วงเย็น ส่วนช่วงกลางวันทำงานที่หนังสือพิมพ์ประชาธิปไตย เมื่อตอนเดินทางไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ก็เขียน

จดหมายถึงเพื่อน เป็นตอน ๆ ลงในนิตยสารลลนา ซึ่งมีผู้อ่านติดตามกันอย่างมาก เมื่อกลับมาเมืองไทย วาณิชจึงเริ่มเขียนหนังสืออย่างจริงจัง มีผลงานออกมาอย่าสม่ำเสมอ เช่น รวมบทกวีชุด บันทึกแห่งการเดินทาง  ขับขานกานท์กลอน สารคดีชุดเพื่อนผู้อยู่ในบ้าน  บ้านเกิดและเพื่อนเก่า รวมบทความเช่น ซอยซีไรต์ หนังสือวิชาการ

เช่น ศาสตร์แห่งเรื่องสั้นและนวนิยาย วรรณกรรมเยาวชน เช่น เด็กชายกมลเที่ยวบ้านทุ่ง เขี้ยวสิงโต            เรื่องเคหาสน์ดาว  ตุ๊กตา และแม่เบี้ย รวมเรื่องสั้น  ชุดซอยเดียวกัน และได้รับการพิจารณาจากคณะกรรมการให้เป็นหนังสือซีไรต์ประจำปีพ.ศ.2527  

    ต่อมา วานิชได้เข้าทำงานที่บริษัทแกรมมี่ และเขียนบทควาให้นิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ ศิลปวัฒนธรรม ในช่วงปี 2548 เกิดเรื่องการเข้าซื้อหุ้นมติชน วาณิชจึงเลิกเขียน
    วาณิชมีความสามารถเขียนหนังสือได้หลายรูปแบบ ทั้งเรื่องสั้น นวนิยาย บทกวี บทความ สารคดี และบทละครโทรทัศน์  และนวนิยายหลายเรื่องได้นำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ จึงนับได้ว่าวาณิชเป็นนักเขียนที่มีความสามารถในวงการมากคนหนึ่ง