"โลกในดวงตาของข้าพเจ้า"  โดย มนตรี  ศรียงค์ รางวัลซีไรต์ประจำปี 2550

 เป็นกวีนิพนธ์ บทกลอนที่บันทึกภาพความเคลื่อนไหวในชุมชน ๆ ผ่านดวงตาที่เฝ้ามองจากร้านมะหมี่เป็ด  ผสมผสานการรำลึกเรื่องราวเกี่ยวกับผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต  ผู้คนที่ผ่านไปมาที่ต่างก็มีเรื่องราว  ขณะที่เดินจากบ้านไปตลาดสามารถมีบทกวีที่ดีได้  อยู่ที่จะแปลภาพหรือปรากฏการณ์เป็นงานเขียนได้หรือไม่  ความหลากหลายในชุมชนมีนัยที่เรามองด้วยมุมมองที่แตกต่างจากปกติ  เอานัยนั้นมาเขียนเป็นบทกวี บทกวีชื่อนิพพานในร้านหมี่เป็ดศิริวัฒน์ เป็นการเขียนเพื่อเชิดชูท่านพุทธทาส ตั้งใจสอดแทรกปรัชญารรมะ  ยังมีเนื้อหาที่เกี่ยวกับสถานการณ์ภาคใต้จากบทกวีชื่อ แรมนราฯ พูดถึงมุสลิมชายแดนใต้ด้วยความเห็นอกเห็นใจ  สงสารในสิ่งที่เกิดขึ้น  ยืนยันว่ามุสลิมกับพุทธใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้  รูปแบบการนำเสนอด้วยกลอนแปด  แต่มีการจัดตำแหน่ง เล่นจังหวะและเสียงให้น่าฟังและรื่นหูขึ้น ทุกตำแหน่งที่เป็นสัมผัสมีฉันทลักษณ์ ด้วยภาษาพูดธรรมดาง่ายๆ  

   มนตรี ศรียงค์ หนุ่มนักเขียนชาวใต้เจ้าของบทกวีร่วมสมัย “โลกในดวงตาข้าพเจ้า” คว้ารางวัลซีไรท์ประจำปี 50  เกิดวันที่ 6 มีนาคม 2511 ที่ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา จบคณะมนุษยศาสตร์ และคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ได้รับฉายา 'กวีหมี่เป็ด' เพราะเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยว-หมี่เป็ดเป็นอาชีพหลัก ชื่อร้านหมี่เป็ดศิริวัฒน์ซึ่งเป็นอาชีพที่ตกทอดมาจากสมัยเตี่ยใน อ.หาดใหญ่  มีผลงานรวมบทกวีเล่มแรก ชุด "ดอกฝัน : ฤดูฝนที่แสนธรรมดา" และรวมบทกวีทำมือชุด "การพังทลายของทางช้างเผือก" ซึ่งคว้ารางวัลพิเศษ 'เซเว่นบุ๊คอะวอร์ด' เมื่อปี 2549
   มนตรีเริ่มสนใจทางด้านวรรณกรรมเริ่มเขียนกลอน เอาจริงเอาจังมาตั้งแต่มัธยมศึกษาตอนต้นแอบเขียนลงสมุดแต่ไม่กล้าบอกใครเพราะกลัวเพื่อนว่าเขียนกลอนเป็นผู้หญิง  พอมัธยมตอนปลายเริ่มนำมาให้เพื่อนอ่านและเพื่อนนำไปใช้จีบสาวบ้าง  และประดิษฐ์ เรืองดิษฐ์ เป็นผู้แนะนำให้อ่าน หนังสือ เรื่องความรักของวัลยากับเรื่องปีศาจ ของเสนีย์ เสาวพงศ์  ขณะเรียนที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงประมาณปี ๒๕๒๙ – ๒๕๓๐   หนังสือสองเล่มนี้ถือเป็นหนังสือนำร่องที่ทำให้เกิดการอ่าน  อ่านเป็นบ้าเป็นหลัง มนตรียังเขียนกลอนต่อเนื่องมาตลอด จนเกิดเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ  เขียนส่งไปที่สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์  ไม่ได้ตีพิมพ์แต่ก็ได้รับกำลังใจ เขียนเรื่อยมา จนได้รับคัดเลือกให้ตีพิมพ์ในวารสารดอกเบี้ย และฐานเศรษฐกิจ