| | เดือนวาด พิมวนา. (2546). ช่างสำราญ. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพฯ: เคล็ดไทย (895.9181ช813บ) |  | เป็นนวนิยายที่แบ่งเป็นตอนๆโดยผู้เขียนมองเห็นว่ามนุษย์ ยังเลวร้ายเกินไป และสะท้อนให้ ความโอบอ้อม อารี ของสังคมไทย แต่ละตอน กล่าวถึงชีวิต ของคนในชุมชน โดยเริ่มเรื่องจาก เด็กวัย 5 ขวบ คือเด็กชาย กำพล ช่างสำราญ ที่ถูกทอดทิ้ง ให้อยู่ใน"ชุมชนห้องแถวคุณแม่ทองจันทร์ " เพราะแม่มีชู้ พ่อหอบน้องเงียบหายไป กำพล ต้องกลายเป็นเด็กจรจัด เข้าบ้านโน้น ออกบ้านนี้ ให้ เขามีผู้ปกครองหลายคน ในบทท้ายได้ปิดเรื่องที่หญิงสาวที่พยามปืนกำแพง และ ตกมาตาย ส่วนกำพล เป็นไข้ และรู้สึกว่า วิญญาณของเขาล่องลอยไปพบหน้า ใครต่อใคร แต่ ยกเว้นพ่อแม่ และน้อง ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่น่าเศร้า แต่ผู้เขียน ได้แทรก อารมณ์ขัน ไว้ในบ้างตอน เช่น ตอนที่กำพล เลี้ยงจิ้งหรีดไว้ โดยตั้งนำชื่อครอบครัวของเขา มาตั้งชื่อจิ้งหรีด แต่เมื่อมีคนชื่อจิ้งหรีดไป กลับนำไปทอด และเรียกเขากินด้วย |
|
ช่างสำราญ 
